Het avontuur is begonnen.
Zaterdag 4 februari stond om 20.00 ons vliegtuig klaar
richting Ethiopië met een kleine tussenstop in Parijs. Het verliep vlotjes. Rond
een uur of 7 plaatselijke tijd waren we geland. Daar moesten we niet naar de
bagage zien en gewoon naar terminal 2 gaan. Na 3 uurtjes wachten in Addis Ababa
konden we onze laatste vlucht opstappen. Nog even een tussenstop in
Kilimanjaro, Tanzania om dan eindelijk in Mombasa te landen. Wat een avontuur.
Een reis van 16 uur en 45 minuten achter de rug, wat een tochtje! Zijn we er al? Helaas, er volgde nog een
tocht van een uurtje richting Maweni. Voor we in onze matatu, zo noemen de
lokalen busjes, konden stappen moesten we al die koffers nog in de twee wagens
krijgen. Na veel passen en leggen konden we vertrekken. We moesten ons wel
opsplitsen. Ik moest samen met Jackson in de taxi met de koffers gaan zitten en
de anderen zaten in de Matatu. Tijdens deze rit heb ik mijn ogen toch wel de
kost gegeven. Hieronder vind je enkele foto’s die jullie een beter beeld kunnen
schepen van deze rit.
In de helft van onze trip moesten we met de ferry het meer
oversteken. Dit was een serieus avontuur. Op deze ferry werden zowel auto’s als
vrachtwagens als gewone mensen vervoerd. Naar het gewicht werd niet zo nauw
gekeken. Onze chauffeur was er nogal vrij gerust in dat we de overkant zouden
halen. Zelf moesten we in de auto blijven zitten om onze veiligheid te
verzekeren. Na de oversteek merkten we wel het verschil tussen de stad Mombasa
en de andere dorpjes. Af en toe moest ik toch wennen aan het feit dat we aan de
linkse kant van de baan reden. Ook het inhalen gebeurde zeer vlotjes. De
verschillende matatus stopten af en toe langs de weg om de lifters op te
pikken. Maar daar reed de chauffeur zeer vlotjes voorbij.
Na een uurtje onderweg arriveerden we in ons dorpje Maweni.
We reden langs de verschillende huisjes van de bevolking, de lokale groentewinkel,
het weeshuis Kebene en arriveerden zo in onze residentie waar we 3 maanden gaan
verblijven. Er staan twee huisje. We hebben deze verdeeld in een kleuterhuisje
en een lagereschoolhuisje. Dus Quinten, Ann-Sophie en Sofie zijn mijn roommates
en Charlotte, Yara, Nathalie en Astrid delen samen ook een huisje. Onze koffers
moesten we gewoon in onze huisje even neerzetten want Katrien a.k.a mama
Rainbow ging ons een klein rondleiding geven. Snel die warme lange sweatpants
uit om in mijn shortje op verkenning te gaan. Tijdens deze wandeling had ik
niet zo zeer medelijden met de lokale bevolking, ook al woonden ze in armzalige
huisjes, ook al droegen ze gescheurde kleren. Ze waren zo verwelkomend en zo
vriendelijk. Iedereen riep maar ‘Jambo, Jambo, Habari?’ Deze mensen aanvaardden
ons onmiddellijk als de nieuwe teachers van Rainbow4kids. We maakten ook kennis
met de lokale groentewinkeltjes. Aan het begin van de straat zijn er twee
gevestigd. Mama Rainbow heeft samen met de winkels afgesproken dat de ene
winkel groenten en fruit aan de school levert. En de andere winkel is geschikt
voor de bezoekers van het project. Na deze introductie gingen we verder naar
een plaatselijk restaurantje. Hier konden we al onze vragen aan Katrien stellen
en gaf ze ons nog wat meer informatie over de regels en de normen van het dorp.
Hier werd het ons duidelijk dat het allemaal zeer vriendelijke mensen zijn maar
dat je geen loze beloftes hoeft te maken aan hen. Het is een dorp waar ze deze
beloftes zeer goed onthouden. Als je bij een kraampje wordt aangeklampt en ze
vragen je om iets te kopen, zeg dan gerust ‘No, thank you’ in plaats van hen de
belofte te maken dat je misschien morgen gaat terug komen. Want dan rekenen de
mensen er op dat je morgen terug aan hun kraampje komt staan. Wanneer je dat
niet doet, kan het wel eens zijn dat ze je komen opzoeken met de vraag waarom
je niet bent langs geweest. Dit zijn nieuwe regels die je gewoon moet worden.
Maar de tips die Katrien ons gaf, waren zeer nuttig en verrijkend voor de rest
van ons verblijf. Na een gezellige avond op restaurant keerden we terug naar
onze huisjes om rustig alles in gereedheid te brengen om te gaan slapen.
En we zijn vertrokken …
Het huisje was met eerste basisvoorzieningen in orde
gebracht. Dus we konden ’s morgens rustig met zijn allen ontbijten, dit op het
terras tussen de twee huisjes in. Gisteren hadden we ook de afspraak gemaakt om
steeds hier samen te eten. Op deze manier verhogen we ook het groepsgevoel en
de sfeer onder elkaar. Hierbij hadden we ook gezegd dat we om de beurt eten
voor elkaar klaar te maken. Dit zag ik al onmiddellijk zitten. J Als je hier de
heerlijke producten zou zien, zou je ook direct de voetjes onder tafel willen
schuiven hoor! Na het ontbijt stond er een strak schema gepland. Om 10 uur
werden we voor het eerst in de school verwacht. Super spannend moment. We
kwamen juist aan tijdens break time, al de kindjes keken ons wat vragend aan.
Want zij zaten waarschijnlijk met nog meer vragen als wij. Wanneer de bel ging,
verzamelden alle kinderen zich op de speelplaats. De onder-directrice Fatima
verwelkomde ons. Wij mochten ons op het podium plaatsen en stelden ons zelf kort
voor aan de kinderen. Na deze voorstelling zette Fatima het volksliedje in.
Alle kinderen zongen uit volle borst mee. Wat de kinderen niet wisten, was dat
wij het liedje ook al vaak ingeoefend hadden. De kinderen vonden het super toen
we dit luidkeels konden meezingen. Dit was het eerste kippenvel moment.
Vervolgens verwachten Katrien samen met Fatuma ons in de staffroom. Zij maakten
nog even duidelijk wat onze taak juist was. België en Kenia zijn twee
verschillende landen, culturen, talen, … We moesten proberen om dit als een
voordeel te zien om deze twee culturen optimaal te gebruiken waardoor we samen
tot een mooi resultaat kunnen komen. Na deze waardevolle gedachte nam Katrien ons
mee naar de plaatselijke winkel waar we onze inkopen konden doen. We legden
samen een pot uit zodat we onze inkopen zo konden delen. Het was wel moeilijk
om in te schatten wat we allemaal nodig hadden. Dit is iets wat we nog wat
moeten leren. Maar al doende, eten we! (Of hoe was da spreekwoord nu al weer?)
Wanneer alles afgerekend was, konden de inkopen naar de huisjes gebracht
worden. John, onze housekeeper zou deze spullen netjes op z’n plaats zetten.
Wij gingen ondertussen verder richting het strand. En jawel, het strand is het
strand zoals we het kennen vanuit de exotische reisbrochures. Ongelofelijk, het
zand spierwit, het water hemelsblauw en niet te vergeten de palmbomen die het
plaatje compleet maken. Deze foto’s volgen zeker nog. Tijdens de
strandwandeling gingen we even onze dorst lessen in een strandbar. Dit was
gewoonweg genieten. Na deze verfrissing gingen we terug richting onze huisjes.
De boodschappen waren netjes op het aanrecht geplaats en konden zo onmiddellijk
startten aan ons avondeten. Hier hebben we samen nog wat bijgepraat over onze
eerste indrukken en zijn vervolgens vol spanning in ons bed gekropen met de
vraag wat er ons morgen allemaal te wachten zou staan.
Eerste observatiedag:
Na het ontbijt werd er op onze poortdeur geklopt. Dit was
Katrien en Hilde. Ze kwamen ons halen om samen naar het schooltje te gaan.
Vandaag hebben we kennis gemaakt met de klassen. De leerkrachten verwelkomden ons
hartelijk. Ons eerste klasje waar we zijn gaan observeren was het eerste
leerjaar.
Hieronder zie je de planning van onze dag:
Observatie in het eerste leerjaar:
8.20 – 8.55 English Reading
8.55 – 9.25 Mathematics
9.25 –
10.00 BREAK TIME of beter gezegd
porridge-time
10.00 –
10.35 Kiswahili
10.35 –
11.05 Religion
11.05 –
11.35 BREAK TIME
11.35 –
12.05 Physical Exercises
12.05 – 12.40 Creative
arts
12.40 – 14.00 Lunchbreak
Observatie in het tweede leerjaar:
14.00 – 14.35 Mathematics
14.35 – 15.10 Kiswahili
Tijdens het onthaal van het eerste leerjaar zeiden de
kinderen opvallend alles in koor: “Goodmorning teachers”, “Goodmorning class,
How are you?” “We‘re quite
fine, thank you! How are you, teacher?” “I’m fine too. Thank you, class.” “What
date is it, today?” “Today, it’s the 7th of February 2012” En
zo ging het nog wel een tijdje verder. De kinderen somden alles op alsof zo
nooit iets anders gedaan hadden. Na deze leuke verwelkoming kon de les starten.
Tijdens de les English Reading maakten de kinderen kennis met het enkel- en het
meervoud van zelfstandige naamwoorden , singular and plural. Dit zeiden ze
samen zeer vlot in koor op: one house, many houses, one tree, many trees, one
table, many tables, enzovoort. Dit was
toch een heel andere manier om de grammaire aan te leren. Bij het leren van de
grammaire werd ook de het alfabet een keertje opgezegd. Na de les Engels werd
er een klein bewegingsmomentje in gelast om over te gaan naar de les
Mathematics. De les ging over het voluit schrijven van cijfers. De meeste kinderen
wisten zeer goed hoe ze al de verschillende cijfers moesten uitschrijven, best
wel knap voor een eerste leerjaar. Tijdens de eerste break time leerden we het
ontbijt kennen voor de kinderen. De ondertussen bekende porrigde was eigenlijk
wel lekker. Je kunt het een beetje vergelijken met de havermoutpap van bij ons.
De kinderen krijgen dit elke morgen voorgeschoteld. Dit is vaak het eerste wat
ze eten die dag. Wanneer we dachten dat de break bijna over was, duurde dit
toch nog wel even, African time wordt dit genoemd. Polé, polé of alles op ’t
gemakske, zoals wij zouden zeggen. Rond half 11 hoorden we dan toch de bel
rinkelen. De kinderen gingen knap allemaal in de rij staan en liepen schouder
aan schouder naar hun klaslokaal. Wanneer iedereen in de klas was gearriveerd,
begon de leerkracht spontaan in het Swahili te praten. Ik verzeker jullie, je
verstaat er geen jota van! Er zijn wel enkele typische woordjes zoals ‘Jambo,
asante sana,…’ die we konden opvangen, maar voor de rest is het moeilijk om er
een samenhangende betekenis aan te koppelen. Zelf moeten we geen Swahili geven.
Dit zou een beetje te moeilijk worden denk ik. Alsook godsdienst hoeven wij
niet te geven. In deze klas zitten verschillende godsdiensten samen en de
kinderen worden ook niet gesplitst tijdens deze les. De les ging over het
ontstaan van de wereld volgens het creationisme. De leerlingen konden zeer vlot
de verschillende dagen opsommen en hierbij vertellen wat God allemaal geschapen
had. Dit was toch ook wel verrassend voor een eerste leerjaar. In België is dit
leerstof derde, vierde leerjaar. Maar hier kunnen de kinderen zeer vlot dit
verhaal verwoorden. De andere break die er aan kwam verliep iets vlotter en stipter.
Na de break hadden we Physical Education,
… Ja ja, je leest het goed, turnen. Je
zou misschien denken in een zaaltje of een overdekte plaats, nee hoor. In de
blakende zon stonden de leerkracht, de kinderen en wij ons op te warmen om aan
de turnles te beginnen. Veel opwarmen was er voor mij niet aan, het zweet rolde
zo ook al van mijn gezicht. De kinderen vonden het allemaal fijn. De glimlach
van de kinderen deed toch wel de hitte even vergeten. Dus we deden gezellig
mee. Het doel was om ons wat bezig te houden met een touw en een bal. De klas
werd verdeeld in 4 groepjes. Ons groepje had het voorstel om te springtouwen,
joepie jeeeh ! :D Dit was lekker puffen. Maar achteraf bekeken was het wel
leuk. De volgende les was Creative Arts. De kinderen moesten proberen om mooie
cirkels te tekenen in een patroon. Dit was wel een beetje een rare opdracht. De
kinderen moesten zich concentreren om de cirkeltjes perfect te tekenen. Maar
door de positieve feedback van de leerkracht lukte dit best aardig. We mochten
van haar ook mee helpen verbeteren. Dit was wel leuk om even te kunnen proeven
van de manier van omgaan met de kinderen in een klassituatie. Wanneer iemand de
bel liet rinkelen zat de voormiddag erop. De kinderen renden naar de
speelplaats om in shiften te komen eten. Ze kregen allemaal een lekker
middagmaal voorgeschoteld. Het was rijst met bonen. En om eerlijk te zijn, was dit
echt wel lekker. Ik doe uiteraard mijn naam weer eer aan om dit overheerlijk te
vinden, maar mijn medecollega’s waren van dezelfde mening. Het was zeer
voedzaam voor de kinderen. Door dit maal konden ze met volle moed de rest van de
dag verderzetten.
Na de lunch mochten we van klas verwisselen, dit maal konden
ze ons vinden in het tweede leerjaar. Dit leerjaar was veel rustiger. Hier
konden we zeer goed de evolutie zien van de lessen wiskunde. Het onderwerp was om
opzoek te gaan naar het patroon. Dus de leerlingen kregen een lijn en moesten
zelf proberen om het missende getal in te vullen. Dus bijvoorbeeld 2, 4, 6, …
Ze zochten het patroon en merkten dat er elke keer 2 bij moest en dat het
missende getal 8 was. Dit ging klassikaal zeer goed. Maar wanneer de kinderen
individueel aan de slag moesten gaan, was dit een stuk moeilijker. De kinderen
hebben leren turven. Maar ze krijgen geen visuele ondersteuning. Hier is een
grote nood aan. Wanneer je merkt dat hier behoefte aan is, weet je ook dat je
hier iets kan betekenen. Het is niet makkelijk om heel het denkproces aan te
passen, maar het kan wel zeer nuttig zijn om enkel tips of hulpmiddelen aan te
bieden. Dit geeft kinderen ook meer voldoening waardoor ze sneller de andere
wiskunde oefeningen beet hebben. Zelf had ik tijdens deze les voor het eerst
het gevoel dat ‘k in deze school echt iets kan beteken. Ik kan mijn kennis
overdrachten aan hen, maar ik kan even zeer verschillende dingen leren van de
leerkrachten. Het is moeilijk om het allemaal te schetsen, maar de kinderen
geven zo’n warmte en respect aan jou waardoor je er soms stil van wordt. Er
zijn veel verschillen, er zijn veel gelijkenissen. Daarom is het belangrijk om
een weg tussen deze twee te vinden.
Wanneer de les afgelopen was, mochten wij naar buiten gaan
want de kinderen gingen de klas netjes opkuisen. Toen dit gebeurd was, gingen
de leerlingen zich verspreiden in verschillende clubs. Deze clubs zijn extra
lessen waar de kinderen hun talent kunnen ontplooien. Ik heb de club music
bijgewoond. Dit was ongelofelijk, met niets maken ze de meest prachtige
liedjes. Ze zingen, rijmen, rappen, … alsof het niet is. Een filmpje ga ik nog
maken de komende dagen, want dat is echt iets wat vastgelegd moet worden.
Nicolas en Isaiha zijn twee jongens van de 8ste klas. Ze maakten een
rap over Rainbow4kids. Wanneer ze begonnen te rappen, kwam het ritme los bij
iedereen rondom hem en ook bij mij. Ik was zo vol van deze gasten dat Sofie en
ik hen een handtekening vroegen. Later die dag meldden ze ons dat ze een lied
voor ons hadden gemaakt en ze deze vrijdag zouden laten horen. ‘k Ben benieuwd
wat dat gaat geven.
Na deze prachtige afsluiter van de dag, gingen we met zijn
achten huiswaarts om lekker te gaan kokkerellen. Spaghetti met groenten en
tomatensaus, manneke. De roommates kunnen zeker niet slecht koken. Mijn kilootjes
zullen er helaas niet afgaan, maar ja we leven maar ene keer!
Tweede observatiedag
Om 7 uur uit de veren om een nieuwe dag te starten, lekker
geslapen dus de dag kan voorlopig al niet meer stuk. Na het ontbijt maakten we
ons klaar om richting het schooltje terug te gaan. Dit keer moest ik en Sofie
gaan observeren in het derde leerjaar bij miss Fidelis. Tijdens de les Swahili
moesten ik en Sofie even langer in de klas blijven zitten. Ze had graag even
gehoord hoe het zat met onze talenknobbel. Tijdens de les werden er
verschillende woordrijtjes gelezen, na de les was het aan ons om deze even
netjes te lezen al de kinderen, even testen of het jullie ook zou lukken:
kidole
gumba (duim)
ulimi (tong)
kiwiko cha
mkono (pols)
kidole cha mguu (teen)
paja (bil)
meno (tanden)
bega (schouder)
tumbo (buik)
pua (neus)
kinywa (mond)
shingo (nek)
sikio (oor)
jicho (oog)
uso (gezicht)
Wij waren volgens juf Fidelis geslaagd, hoe zit het met
jullie? :D Maar dit was nog maar het begin van onze proef. Tijdens de les Creative
Arts mochten de kinderen zelf een liedje brengen. Hier kwam weer het muzikale
en ritmische gevoel naar boven. Die
mannen kunnen met hun gat schudden, niet normaal!! :D Daar kan ‘k nog veel van
leren! Al de kinderen hadden een liedje vooraan gezongen maar miss Fidelis
keek plots onze kant uit. ‘Teacher Stijn en teacher Sofie, let’s hear your
song.’ We hadden al zo’n donker bruin vermoeden dat we ook ons zangtalent moesten
bovenhalen. Dus hadden vooraf afgesproken dat we ‘Jambo’ gingen zingen. Dit lied
vind je bovenaan op mijn blog ook. Dus we zeiden dat we het liedje niet
helemaal kenden, maar dat ze ons maar moesten verder helpen. Wat ook gebeurde. De
juf gaf ons toch achteraf een dikke duim. Onze dag was weeral goed!!
Het einde van de dag was er sneller dan verwacht, dus ik had
me al verheugd om terug naar de club music te gaan luisteren maar helaas was er
geen club die dag. Dus we gingen samen met de kinderen van de kleuterklasjes
buiten wachten op hun ouders. Maar toen hoorden we muziek uit de dinning hall
komen. Blijkbaar werd een soort van freepodium oppoten gezet. De kinderen
mochten zelf een sketch, een liedje of een dansje komen brengen. Dit was helaas
wel allemaal in het Swahili dus het was moeilijk om te verstaan maar het gelach
van de kinderen werkten zeer aanstekelijk. Wanneer er drie dames op het podium
kwamen, ging het dak er bijna af. De muziek begon te spelen en de dames
begonnen te dansen. Niet normaal wat een sfeer dat deze dames brachten. Ze
draaiden met hun heupen alsof er vaseline tussen het gewrichten zat, echt zotjes!
De drie dames op het podium hadden verschillende leeftijden, de ene was 8, de
andere een jaar of 12 en oudste was rond de 14, schatten we. Het was een echte
dancebattle. Na elke liedje moeste er een meisje afvallen. En jawel hoor, ons
jongste shaker mocht haar handen hoog in de lucht steken want zij was de
publieklieveling. Na het feestgedruis was het even back to business. De
leerkrachten verzamelden allemaal in de staffroom om de eerste meeting met de volunteers
bij te wonen. We hadden een klein tekstje voorbereid om de eerste indruk te
verwoorden van onze observaties in de klas, hierbij bedankten we ook de
leerkrachten om ons deze kansen te geven. Waarna zij ons ook bedankten. Voor en
na deze meeting was er altijd een leerkracht die het gebed inzetten om God te
bedanken voor deze kansen die Hij ons biedt. Ook al ben ik niet zo’n gelovig
persoon, toch was de overtuiging van de leerkrachten zeer aangrijpend waardoor
het gebed ook een belangrijkere functie kreeg. Met de woorden ‘Thanks for the
opportunity, God bless you, amen’ zou ik graag deze dag willen afsluiten.
