Pasen

Graag zou ik willen beginnen met iedereen een zalig paasfeest toe te wensen. 

Die wensen heb ik gisteren in de eucharistieviering ook meermaals ontvangen. Gisteren waren Quinten en ik uitgenodigd in de kerk van Rafaël. Zelf gaat hij niet al te vaak naar deze vieringen maar hij wou voor ons wel een uitzondering maken. Het regenseizoen zou van start zijn gegaan maar helaas was het nog steeds snikheet in de blakende zon. We trotseerden zonder problemen deze temperaturen om richting de kerk te wandelen. Rafaël was mooi op tijd op zijn afspraak. Zelf kon ik niet zo goed de pas er inhouden omdat mijn billen vuurrood verbrand waren van ons vistochtje van zaterdag. Hiervoor verwijs ik graag naar de blog van Quinten. Tja, wie zich verbrandt, moet op de blaren zitten zeker. Dit liet ik vooral niet merken. Als een echte soldier stapte ik vlotjes mee. Na een kwartiertje, twintig minuten stappen, kwamen we aan de kerk aan. Dit was een paleis. Het hele domein was omheind. Aan de ingang stonden jongeren de programma's uit te delen. Hier moesten we 10 KSH betalen om binnen te mogen. Voorbeeldig als we zijn, waren we een half uurtje te vroeg. We gingen even nog iets drinken om dan ons richting de viering te begeven. Voor we binnengingen, stond de blanke pastoor iedereen te groeten. We wilden onszelf ook voorstellen aan deze man. Zoals we dit altijd doen zeggen we dat we vrijwilligerswerk doen in een lokale school in de buurt maar dit was blijkbaar niet zo'n goed idee. Hij zei ons dat het helemaal niet toegestaan was om vrijwilligerswerk te doen in Kenia en dat hier zware straffen op stonden. Hier stonden we even van te kijken maar later hebben we dit besproken onder elkaar en hebben we dit wat gerelativeerd. Deze man zei het waarschijnlijk met de beste bedoelingen maar zag zelf het licht niet meer zo duidelijk, om het zo maar te zeggen. Na deze nare begroeting zijn we verdergegaan om ons een plaatsje te zoeken in de kerk. Het was echt zoeken omdat de zaal goed gevuld was. Zowel zwarten als blanken kwamen naar deze paasviering, Mooi om deze verscheidenheid samen te zien bidden. In de viering werd er gelachen, gezongen en gedanst. Als er zulke vieringen bij ons zouden gegeven worden zou elke week de kerk vol zitten. De manier waarop ze samen feestvieren is mooi om te zien, aanstekelijk zelfs. Rondom mij zaten alle leeftijd van 1 tot 100 jaar. De allerkleinste konden zich perfect stilhouden en wanneer ze een schreeuw wilden uitkramen, maakte moederlief haar borst bloot waardoor het geween geen kans kreeg. De viering startten door iedereen te besprenkelen met wijwater en wierook. Daarna werd het Heilig Boek binnengebracht. Dit werd ook aanzien als HET HEILIG BOEK. We moesten allemaal rechtstaan om te bedanken dat het boek naar voor werd gebracht. De viering was wel helemaal in het Kiswahili. Af en toe nam de blanke pastoor het woord in het Duits maar dit was al even moeilijk te begrijpen. Ik heb er niet veel van verstaan maar ik heb er met volle teugen van genoten. Wanneer de preek bezig was, heb ikzelf wat nagedacht over wie, wat, waar, ... Tijdens de gezangen heb ik vreugdig mee geklapt maar aangezien ik op de laatste rij zat, kon ik niet veel zien van de dansen die zich afspeelde tussen de rijen door. Na een uur werden de meeste blanken het een beetje beu en dropen af maar wij, de blanken aan de buitenkant maar zwarte binnenin, bleven netjes zitten. Wanneer we de hostie ontvingen, kwam de twee en een half uur duurde viering dan toch aan een einde.

Een fijne ervaring, enkele ideeën zijn toch opgeslagen om misschien latere vieringen bij ons wat meer kleur te geven.


Arsenal - Man. City

De mis had niet veel langer moeten duren want we hadden nog een andere afspraak, om half 3 voetbaltijd.

Uitslag: 

Arsenal - Man. City 

2 - 0